ارزیابی اثرات پرولاکتین بر کیفیت، یکپارچگی غشاء پلاسمایی و آکروزوم اسپرم های منجمد شده انسان

انجماد اسپرم به عنوان یکی از اجزاء مهم تکنیک های کمک باروری به شمار می رود. با این حال، از آنجا که پروسه انجماد و ذوب منجر به کاهش توانایی تحرک، قابلیت بقاء و پتانسیل بارورسازی اسپرم می شود استفاده از اسپرم منجمد شده انسان میزان موفقیت تکنیک های کمک باروری را محدود می سازد. در همین راستا، با هدف افزایش مقاومت اسپرم انسان در برابر استرس ناشی از پروسه انجماد مواد نگهدارنده مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است. پرولاکتین از جمله موادی است که وجود آن در پلاسمای سیمن مشخص گردیده و اخیراً تعیین شده که رسپتورهای آن بر روی اسپرم حضور دارند. همچنین، پرولاکتین به دلیل دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی احتمالاً می تواند اثرات مخرب ناشی از تولید بیش از حد رادیکال های آزاد اکسیژن طی پروسه انجماد را کاهش دهد. از این رو، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات افزودن پرولاکتین به محیط انجمادی بر روی پارامترهای اسپرم انسان انجام گرفت. نمونه سیمن مربوط به 10 فرد با باروری طبیعی پس از آماده سازی به 6 بخش مساوی آلی کوت گردید. آلی کوت های موردمطالعه با محیط های انجمادی حاوی غلظت های 0، 50، 100، 500 و 1000 نانوگرم بر میلی لیتر پرولاکتین ترکیب و با بهره گیری از روش انجماد سریع در ازت مایع منجمد شدند. پس از دو هفته نمونه ها ذوب و شستشو گردیده و سپس مورفولوژی، قابلیت بقاء، یکپارچگی غشاء پلاسمایی و یکپارچگی آکروزوم اسپرم مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که افزودن 100 نانو گرم بر میلی لیتر پرولاکتین به محیط انجمادی پس از ذوب موجب بهبود معنی دار مورفولوژی، قابلیت بقاء، یکپارچگی غشاء پلاسمایی و یکپارچگی آکروزوم اسپرم انسان می شود. همچنین، درصد قابلیت بقاء و یکپارچگی غشاء پلاسمایی اسپرم منجمد شده به دنبال افزودن 50 نانو گرم بر میلی لیتر پرولاکتین به محیط انجمادی افزایش معنی داری یافت. با این حال، قابلیت تحرک اسپرم با افزودن پرولاکتین به محیط انجمادی در مقایسه با گروه کنترل تفاوتی نشان نداد. پارامترهای اسپرمی در نمونه هایی که در معرض 1000 نانوگرم بر میلی لیتر پرولاکتین قرار داشتند و نمونه های کنترل هیچگونه اختلاف معنی داری نشان ندادند. این مطالعه نشان داد که افزودن پرولاکتین به محیط انجمادی می تواند کیفیت اسپرم منجمد شده انسان را بهبود ببخشد.